1975 yılının Eylül ayında Varlık Dergisi'nde yayımlanan 'Son Konuğuma Mektup' başlıklı yazı, "Can Alıcıma" diye başlar ve şu cümlelerle biter; "Biraz daha iyi yaşayabilmek için, bunca güzelim bu yeryüzü uğruna bile, sana bir kırpı olsun bile ödün verdim mi? Yaşamayı hak etmeye çalıştığım gibi, ölümü de hak etmek istiyorum. Bu hakkı bana tanı! Çünkü bu sonsuz güzellikler açan güzelim dünyaya, ben de gücümce güzellikler katmaya çalıştım. Bir güzel ada, atlasta görülmeyecek denli küçük diye yok sayılabilir mi? Benim katkım da atlasta görülmeyecek denli küçücük olsa da var. Ne mi yaptım? Ortaçağ simyacıları taşı altına çeviremedi. Ama ben bir simyacıyım, göz yaşlarımı gülmeceye çevirerek dünyaya sundum. Saygıyla, gel bekliyorum."

Bu çağrıyı yapan Aziz Nesin, 18 sene sonra, 2 Temmuz 1993'te, Sivas'ta, Pir Sultan Abdal Kültür Şenlikleri'nde yaptığı konuşmadan sonra Madımak Oteli'nde yakılmak istenir. 37 aydının ölümüne neden olan yangından şans eseri kurtulan Aziz Nesin, Rıfat Ilgaz gibi bu acıyı uzun süre taşıyamaz yüreğinde. Türkiye tarihinin en alevli günlerinden biri olan Madımak yangınının ikinci yılında, 5 Temmuz 1995'te, hem de Sivas Acısı adlı şiir kitabının yayımlandığı sırada son konuğunu ağırlar. Sivas Acısı kitabında yer alan O Andan Önce adlı şiirinde;

dileğinde bulunan Aziz Nesin, ölümünden bir kaç saat önce Çeşme'de bir imza günü yapmıştır. Yazın en sıcak günlerinden birinde, kitabını imzalatmaya gelenlerin arasında mutlaka bir genç şair de vardır. Ve ilk kitabını vermiştir O da, büyük bir sıkılganlıkla... İthafa yazacağı cümleyi saatlerce düşünüp imzalamıştır... Yüreği böyle bir azizlik yapmadan önce de mutlaka o kitaptan mısralar okumuştur Aziz Nesin...

9 Temmuz 1995 Pazar günü, bir radyoda yaptığım kitap programında, ilk kez kitap dışında bir konuşma yapmış, Aziz Nesin'in 4. Pir Sultan Abdal Kültür Şenlikleri'ndeki konuşmasının tam metnini okuyarak aynı suça ortak olduğumu duyurmuştum. Uzun olan bu konuşmanın ortasında verdiğim arada, tamamen şans eseri çalınan şarkı da "Seni Şimdiden Özledim" olmuştu...

Yazarlığı kadar cimriliği (yoksa tutumluluğu mu demeli?) ile tanınan Aziz Nesin, okuyucularına karşı hiç de cimri değildi. Her zaman çağırıldığı söyleşi ve imza günlerine gitmeye çalışırdı. Bu yolculuklarda genelde arkadaşları O'na eşlik ederdi. İşte yine böyle bir yolculuk sırasında, Müjdat Gezen'in kullandığı araba ile Bursa'ya gitmektedirler. Gemlik Körfezi'ne yaklaştıkları sırada Müjdat Gezen şu uyarıyı yapar:

-Önümüzdeki tepeyi aşınca denizi göreceksin. Sakın şaşırma.

Buna rağmen tepeyi geçince büyük bir şaşkınlık kaplar Aziz Nesin'i. Hatta sağ elinin parmağını ön cama çarpar, denizi gösterip "Aaaa! Deniz..." diye bağırırken.

1942 yılında yazdığı şiirle Müjdat Gezen'i uyaran kişi de Orhan Veli'den başkası değildir...